Vanmiddag pakte ik mijn Hollandse fiets en toog naar het gras langs het kanaal. Op tien minuten fiesten van mijn kamer ligt Kreuzberg aan het water te hangen, zonnen, studeren, drinken. Mezelf worstelend door wetenschappelijke artikelen kijk ik zo af en toe rond. Ik zie Turkse kinderen stoeien met hun vader. Studentes nonchalent hun fiets in het gras leggen om rustig te gaan zonnen. Het drukke verkeer is ver weg, het water geeft rust. Er dobbert iemand in een bootje op het kanaal. Hij ligt pontificaal te bellen en kijkt triomfantelijk rond. Ja meneer, je bent in het middelpunt van het schouwspel! Op de achtergrond hoor ik Oosterse muziek uit een radio en naast me worden de zwanen gevoerd. Het is aangenaam om hier te liggen en mijn onderzoek door te nemen. Wat ga ik doen? En hoe precies? Toen mijn maag begon te knorren, ben ik rustig naar de Vietnamees gefietst. Na een goede bandnudelsuppe mit hahnefleisch zit ik nu even thuis. Dadelijk weer naar buiten, een biertje in het park.
Volgens mij is het zo wel uit te houden! gr Mama
BeantwoordenVerwijderen