De Muur heeft Berlijn in tweëen gesplitst. De scheiding was en is fysiek en sociaal. Fysiek zijn er door de muur wijken uitelkaar getrokken, huizen gesloopt, straten afgesloten en kerken gesloten. De sociale scheiding kent vele gezichten, zo konden mensen van de ene op de andere dag hun overbuurman niet spreken, of niet meer naar hun werk of school. Ook hebben de twee verschillende systemen, kapitalisme versus communisme, een andere mentaliteit levenshouding tussen Ossies en Wessies gecreeerd. Ik ga hier niet verder in op de sociale effecten.
Na de val van de muur was de barriere weg, plotseling ontstonden er grote lege plekken midden in de herenigde stad. De Duitsers hebben met hun kenmerkende grundlichkeit de muur zorgvuldig uit het stadslandschap verwijderd. Niettemin zijn er nog steeds er overal restanten te zien in de fysieke omgeving, details als lantaarnpalen, elektriciteits huisjes en stippellijnen op muren. Open plekken als Potsdamerplatz zijn nu al volgebouwd. Onderstaande foto geeft bijvoorbeeld de plannen weer voor een nieuw luxe appartementen complex dat in de buurt komt van het Skulpturen Park. Toch zijn er in Berlijn nog genoeg plekken over. Dit is niet zozeer negatief voor Berlijn, deze open plekken bieden kansen voor nieuw creatief gebruik. Vandaag ben ik naar een van deze open plekken gefietst: Skulpturen Park Berlin.
Het is voor een Nederlander die volgebouwde steden gewend is een rare gewaarwording. Midden in de stad is er een open vlakte, een wildbegroeide plek die ogenschijnlijk niet gebruikt wordt. Op het driehoekige plot van Skulpturenpark worden gedurende de zomer periode verschillende tentoonstellingen georganiseerd. Door de lege plek te gebruiken voor tentoonstelling krijgt het een nieuwe betekenis. De eens verlaten afgesloten plek wordt geopend voor het publiek. Tegelijkertijd werpt het ook een drempel op. Kunst is tenslotte niet aan allen in de maatschappij besteed.
Toen ik aan kwam fietsen werd er net een tentoonstelling geopend. Een raar houten bouwwerk stond tussen het onkruid en de wilde bloemen. Ik stelde een man wat vragen en deze bleek de organisator te zijn. Na een goed gesprek, begon de lezing over een futuristische stad. Een utopische gesloten leefwereld die in het heelal zweeft, naar het voorbeeld van het Biossphere project. Het was een ietwat vreemd verhaal in Duits en Engels, waarbij ondertussen gekleit mocht worden. Ik vond eigenlijk vooral het worstje van de BBQ erg lekker, en genoot van het uitzicht op de omgeving. Plotseling begon het hard te regenen, knus met zijn tienen in het hokje werd het laatste deel van het verhaal verteld. Na nog wat gebladerd te hebben in een boek over futurische psychedelische wooncommunes uit de jaren ‘60 werd het tijd om naar hun huis te gaan. Terug naar mijn geheel niet utopische, doch zeer aangename nieuwe leefomgeving.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten