Het eerste weekend

Hier zit ik dan. In Berlijn. Het is avond en de geluiden van het verkeer van de Urbanstrasse vermengen zich met de muziek uit mijn boxen. Terwijl Gustav zingt over 'verlass die stadt' ga ik het juist hebben over het verhuizen naar de stad. Voor mijn master thesis ga ik de komende vier maanden onderzoek doen in Berlijn. Als een ware geograaf ga ik het veld in: observeren en interviewen. Het onderwerp van mijn thesis is het tijdelijk gebruik van verlaten plekken. Ik zal op deze blog schrijven over het onderzoek, voortgang, maar vooral ook verhalen vertellen over de stad Berlijn.

Afgelopen vrijdag ben ik vertrokken met Hein en Leo. We hebben de auto vol geladen en zijn vroeg in de ochtend gaan rijden. Ik had natuurlijk teveel spullen verzamelt, dus het paste allemaal maar net in de auto. Toen the Doors begonnen te zingen over de riders in the storm brak bij ons op de weg het onweer los...door regen en wind reden we Berlijn tegemoet. Uiteindelijk kwamen we aan bij de Urbanstrasse in het drukke Kreuzberg. Alles weer uitpakken en de kamer inrichten. Gelukkig waren Jonas und Ingmar, mijn nieuwe huisgenoten, zo aardig te helpen bij het sjouwen van de dozen naar de derde verdieping.

Berlijn is groot, toch kom je zo nu en dan 'bekenden' tegen. Rustig zaten we een pilsje te drinken en van de reis te bekomen in de Graefestrasse toen Olaf Alden vrolijk langs kwam lopen met zijn gehele gezin. Olaf was een spreker op de excursie naar Berlijn van mijn master stadsgeografie afgelopen juni. Hij vertelde ons toen over een hiphopproject met kansarme jongeren en nu liep deze 'coole' Amerikaanse hiphopper langs met zijn Duitse vrouw. Erg leuk, ik groette hem en legde uit waar ik hem van kende. Na een kort gesprekje ga hij me snel zijn visitekaartje want hij moest verder met de kinderen. Ik ga hem binnenkort maar eens bellen.

Meteen vrijdagavond liep ik al rond in een 'vertrouwde' omgeving: IKEA. Er kan met enige zekerheid gesteld worden dat dit bedrijf de hofleverancier is van mijn kamer. Bed, stoel, bureau, kast, wasmand het komt allemaal van mijn werkgever vandaan. Gelukkig functioneert mijn kortingspasje ook gewoon in Duitsland. Edi, de cassiere die kwam helpen bleek een Nederlandse man te hebben en had lang in Amersfoort gewerkt. Dat was helemaal verassend om Nederlands te praten met een Duitse in de Berlijnse IKEA. De eerste cultuurverschillen konden al opgemerkt worden, in de IKEA nota bene. De gele tassen worden niet zoals in Nederland lekker rommelig bij elkaar gepropt in van de grote stalen karren. Nee, nee dat zou een veel te chaotisch beeld geven! Er wordt een bedrijf ingehuurd, die mannetjes stuurt om de tassen netjes op te vouwen en in keurig stapels in dezelfde karren te leggen. Ook staan er op de naambordjes geen voornamen zoals in Nederland, maar alleen de voorletter en dan de volledige achternaam. De keukenverkoper in Berlijn zal geen 'je' zeggen tegen zijn klant verwacht ik.

Zaterdagavond hebben we heerlijk Turks gegeten op het plaatselijke buurtfeest. De Graefekiez is een populaire buurt geworden de afgelopen jaren, veel jonge gezinnen, kleine bedrijfjes en mooie straten met plantanen en leuke barretjes. Deze Graefekiez ligt op vijf minuten lopen van mijn kamer. Als ik het drukke verkeer zat ben, kan ik de hoek omslaan en rustig een boekje lezen in het park. Op het buurtfeest stonden de Turkse huismoeders lekkere dingen te verkopen en er was een geniaal koffietentje in een klein autootje.

Vandaag, zondag zijn we naar de Flohmarkt am Mauerpark gegaan. We baanden ons een weg door de massa's mensen op zoek naar een leuk tafeltje voor mijn kamer. Het is ongelofelijk wat ze allemaal voor lelijke en mooie dingen verkopen. Oude kleren, spiegels, platen, kasten, stoelen etc. Het ronde tafeltje waar ik nu aan zit te typen is het uiteindelijk geworden. Er zit een hendel aan waarmee je de poten kunt uitdraaien, zo wordt het blad hoger. Een stukje antieke techniek, die ik bewonder.

Hier. In Berlijn. Aan een ronde tafel. Het is het prille begin. Ik ben benieuwd wat de stad me gaat geven. De mensen en stenen zullen me verhalen vertellen. Al lopend ga ik luisteren en terug praten.