Herdenken in de regen

Bas en ik fietsen vanuit Kreuzberg langs de route van de muur naar Brandurger Tor. De eerste vijftien minuten zien we bijna geen mensen langs de route. Het normale leven gaat gewoon door. Aangekomen bij Checkpoint Charlie verandert het beeld. Plotseling is het druk. Naast de altijd aanwezige toeristen zijn de eerste tv/ploegen te zien. Het is een voorbode van het mediacircus wat we later aan zullen treffen bij Potsdamer Platz en Brandurger Tor.

 Vandaag 9 November is het twintig jaar geleden dat de muur viel in Berlijn. Er zijn festiviteiten en tentoonstellingen door de gehele stad. Een korte blik op de websites van de Nederlandse kranten geeft me idee dat het niemand kan zijn ontgaan. De hele wereld kijkt vandaag naar Berlijn. Niet bewust van alle ogen die op ons gericht zijn bereiken we met de fiets Potsdamer Platz. We zien links een grote skiglijbaan met schreeuwende reclame, op de middelste toren een grote reclame van H&M en rechts een groot videoscherm met daarvoor een vliegende camera. Tussen al het gekrioel van mensen, auto’s, videoschermen en reclame staat midden op het kruispunt een Berlijnse funk band te spelen.

Nieuwsgierig nemen we een kijkje. De band swingt de pan uit en de overstekende mensen stoppen en genieten. Godzijdank mogen ze blijven spelen op het eilandje dat omringd is met voorbij zoevende auto’s. Eigenlijk is dit voor ons het mooiste moment van de dag. Een jong bandje pakt zijn instrument plant zich op straat en speelt. De mensen zijn vrolijk en de Spaanse toerist staat gemoedelijk naast de even uitpuffende oude Berlijner.

De fietsen zetten we maar weg, lopen gaat beter met deze mensenmassa’s. Van Potsdamer Platz naar Brandenburger Tor passeren we het lint van dominostenen kleurig beschilderd door kinderen. Uit de boxen knalt de live tv uitzending die te zien is op de vele grote schermen. Dit alles zorgt voor een surreële ervaring. De dominostenen zijn op hun beurt weer gesponderd door bedrijven als MTV, Eastpak, Deutsche Bahn etc. Om de paar meter staat er weer zo’n malle reporter op een verhoging verslag te doen van… Ja, van wat eigenlijk? Een herdenkingsdag? Officieel van het ‘Fest der Freiheit’. We kijken naar de indrukwekkende toespraak van een opvallend ontspannen Merkel en komen via een omweg aan bij Pariser Platz.

We wachten in de regen op wat komen gaat. Het blijkt dat de Duitse techniek ook niet meer is wat het ooit geweest is: storingen in beeld, rare commercials en geen programmaoverzicht. Kortom de techniek laat de mensen op het plein in de steek. Na een uur wachten in de regen is er nog steeds niets wezenlijks gebeurd en Bas moet helaas het vliegtuig halen. We verlaten de hordes mensen en fietsen snel door de regen naar mijn huis.